Terug in de tijd
Â
Bijna tien jaar geleden kwam ik hier voor het laatst en het is alsof er niets is veranderd. De huizen zijn nog even oud, de straten even krom. Ik weet welke weg ik moet nemen en al snel doorkruis ik de smalle, hoge, donkere stegen (een uitstekende plek voor een Middeleeuwse moord), waarna ik op de zonovergoten Oudegracht uitkom. Ik passeer er winkel na winkel. Alleen aan het winkelbeeld merk ik dat inderdaad al die tijd voorbij is gegaan. Er is een kleine boekhandel failliet gegaan (wat kwam ik daar graag) en een trendy kledingzaak met harde popmuziek tot op de gracht bijgekomen.
De piloot
Â
Hij voelde zich soms nog een kleine jongen, maar niet als hij vloog. Dan schoot zijn straaljager als een kleine metalen sneeuwbal door de wolken. Op intuïtie navigeerde hij door de immense luchtzee. Zachtjes duwde hij de stuurknuppel een stukje naar links om hem daarna weer rustig naar het middelpunt te laten glijden. Dol was hij op die momenten waarop de wolken zijn toestel opvraten en hij niets kon zien door het wit.
Het meisje in de spiegels
Â
Door hoge, langwerpige ramen kwam de zon overdadig de oude danszaal binnen. Eén lange zijde bestond bijna alleen uit zulke ramen. Er plakte stof en roet aan. Ze snakten naar een wasbeurt. Het kwam echter niet vaak voor dat ze gewassen werden, omdat de zaal op de vijfde verdieping lag.
De IKEA in Delft
Â
Op een zondagmiddag hervond ik mij zelfbewust geshockt tussen de dagjesmensen en provinciestadtoeristen tegen het afgemeten vlakke decor van een Ikea in Delft.
Bij de ingang kwam ik Zwagerman tegen met een grote gouden schaar in zijn hand naast een kalende Giphart.
Ze schudden elkaar de handen, het geelblauwe lint viel open en een nieuw tijdperk begon: de hele wereld Ikea, en nu op naar de talkshows!