Over mezelf

Na mijn studie literatuurwetenschappen heb ik bij Meander gesolliciteerd met een poëzieanalyse. Ik heb er onder hoofdredactie van Joop Leibbrand een aantal jaren poëzierecensies en -analyses voor geschreven. Ook hebben ze een aantal essays van mij over poëzie gepubliceerd. Ik ben er uiteindelijk mee gestopt omdat ik vond dat de poëzie die ik te lezen kreeg, allemaal uit dezelfde mouw kwam: opzettelijk moeilijk te begrijpen tekstjes. Een gedicht werd een gimmick en met die opvatting heb ik niets.

Ook vind ik dat onder het mom van een "poëtisch" effect vaak het denken wordt uitgeschakeld. Om een voorbeeld te geven, op de bibliotheek in Rotterdam prijkt een dichtregel van Lucebert: "Alles van waarde is weerloos." Het klinkt enigszins mysterieus, mooi vanwege de alliteratie en ik begrijp dat Lucebert dit vanuit een intens beleefd gevoel van persoonlijke machteloosheid heeft geschreven, maar heeft hij ook gelijk? Is "alles van waarde" ook "weerloos"? Is het bijvoorbeeld niet zo dat bepaalde zaken waarde krijgen, juist omdat ze bestendig zijn? Denk maar eens aan goud of diamanten. Juist omdat die duurzaam en tegen allerlei invloeden bestand zijn, worden ze waardevol geacht en werden ze bijvoorbeeld eeuwenlang in munten verwerkt. En is het ook niet zo dat mensen gepassioneerd worden als het gaat om waarden als vrijheid of rechtvaardigheid, terwijl instanties die vrijheid onderdrukken die constant moeten blijven onderdrukken? Kortom, ik denk juist niet dat "alles van waarde" wel zo "weerloos" is. Integendeel juist. Maar goed, het klinkt dus mooi, dus hoef je er niet over na te denken.

Ook vond ik de Nederlandse poëziescène zoals ik die heb mogen zien, amateuristisch in beide zinnen van het woord: zowel die van hartstochtelijke liefhebber, als van niet-professioneel. Dat laatste ligt niet aan de dichters zelf maar aan hun omgeving. Toch meen ik dat, zolang de Nederlandse poëziewereld dit amateurisme niet weet te overstijgen, Nederland nooit een dichter van formaat zal voortbrengen. Zo leert een korte blik op de wereldliteratuur dat Nederland een van de weinige Europese landen is, waarvan een schrijver nog nooit de Nobelprijs voor de literatuur heeft gewonnen.

Als het om poëzie gaat, vind ik meer zinnigheid in de regels van buitenlandse dichters, zoals de 19e eeuwse Amerikaanse dichter Walt Whitman die schreef: " What behaved well in the past or behaves well to-day is not such a wonder, / The wonder is always and always how there can be a mean man or an infidel." (Of zoals Rutger Bregman het recenter verwoordde: "De meeste mensen deugen.")

En als ik lees hoe Pound melancholisch schreef over het heengaan van:

"Old men with beautiful manners,
Sitting in the Row of a morning;
Walking on the Chelsea Embankment."

Dan kan ik me dat goed voorstellen; ik heb zelf in Londen gewoond en langs die oever gelopen. En inderdaad, alleen de bankjes staan er nog.

Of als ik lees dat D.H. Lawrence schreef: "I weep like a child for the past", dan vind ik dat een mooie, treffend gekozen beeldspraak.

Organiseren en uitgeverij

Ik heb ben als vrijwilliger bij stichting Nadorst betrokken geweest. Ik heb er enkele evenementen georganiseerd en een paar vertaalde dichtbundels uitgegeven. Hoewel ik nog wel op hun website als auteur wordt genoemd, heb ik niets meer met die stichting te maken.

Over literatuur

Ik vind het leuk om over literatuur te schrijven en heb dat veelvuldig gedaan. Zo heb ik geschreven voor Schrijven Online, de Poëziekrant en een overzichtsartikel voor het Engelstalige Jacketmagazine.

Voordrachten

Her en der in Nederland en België heb ik gedichten voorgedragen, onder andere met begeleiding van Pjotr Jurtschenko en Jaap Gerritse tijdens het literaire festival Vurige Tongen in Amsterdam. Toen ik in Rotterdam woonde, was ik lid van de Poets Club en kwam ik geregeld in café De Schouw om te luisteren en voor te dragen. Als je in de buurt bent, is het zeker leuk om daarvoor langs te gaan.

Vertaler

Ik werk als vertaler. Af en toe vertaal ik een gedicht dat mij aanspreekt. Sommige vertalingen publiceer ik hier. In samenwerking met de Australische dichter Alex Skovron heb ik een reeks gedichten van hem vertaald en enkele daarvan zijn in het tijdschrift Pluk gepubliceerd. 

• Vorige